ترجمه رسمی و غیر رسمی

ترجمه رسمی چیست؟

ترجمه ی تمامی مدارک و اسناد رسمی قابل استعلام و صادر شده از سوی وزارت خانه ها، دانشگاهها، مدارس، شرکتها، سازمانها و … به صورتی که ترجمه با اصل سند ابرازی تطابق 100 درصدی داشته باشد. ترجمه ی رسمی تنها توسط مترجم رسمی قوه ی قضائیه قابل انجام است و حتما باید روی سربرگ قوه ی قضائیه پرینت شود و توسط مترجم رسمی مهر، امضاء و پلمپ گردد. در صورت نیاز کاربر، ترجمه پس از مهر، امضا و پلمپ از سوی مترجم رسمی میتواند به تایید دادگستری و وزارت امور خارجه برسد. مترجمان رسمی در دارلترجمه ها یا همان دفاتر ترجمهی رسمی سراسر ایران مشغول به فعالیت هستند. بنابرین، جهت انجام ترجمه ی رسمی، تنها راه مراجعه به دفاتر معتبر دارای پروانه و جواز از قوه قضائیه است.

چرا به ترجمه ی رسمی نیاز داریم؟

این سوال برای شما هم پیش آمده است که چه زمانی و برای چه مدارکی به ترجمه ی رسمی نیاز داریم! اسناد و گواهیهای معتبر مانند مدارک هویتی، مدارک تحصیلی، ریزنمرات، بیمه نامه، گواهی عدم سوء پیشینه، اسناد طلاق و ازدواج و ده ها نوع دیگر سند رسمی به ترجمه ی رسمی نیاز دارند. دلیل اصلی نیاز به این ترجمه مهاجرت میباشد.
معمولترین زمان و موقعیتی که افراد به ترجمه ی رسمی مدارک خود نیاز دارند هنگام اقدام به مهاجرت است زیرا در فرآیند مهاجرت (فرقی ندارد چه مهاجرت موقتی، چه مهاجرت دائمی و حتی جهت کسب ویزای توریستی) کلیهی مدارک هویتی شخصی مانند کارت ملی و شناسنامه باید به زبان کشور مقصد ترجمه شوند و در اکثر مواقع به تاییده ی دادگستری و وزارت خارجه نیاز است. در مهاجرت تحصیلی، علاوه بر مدارک هویتی به ترجمه ی رسمی مدارک تحصیلی نیز نیاز است.
یکی دیگر از دلایل رایج نیاز به این نوع ترجمه، پرونده های حقوقی در دادگاه های کشورهای دیگر است. اسنادی که توسط دادگاه هرکشوری غیر از ایران درخواست شود باید به زبان آن کشور ترجمه ی رسمی شوند.

بخشهای ترجمه ی رسمی:

ترجمه ی رسمی سه بخش اصلی دارد که از قسمت گوشه به هم پلمپ میشوند و برچسب پرچم ایران بر روی پلمپ قرار میگیرد:

• صفحه پوششی: در این قسمت مشخصات کامل دفتر ترجمه ی رسمی و نام مترجم ذکر میشود.
•  ترجمه مدرک: در این قسمت ترجمه ی مدرک که روی سربرگ قوه قضاییه پرینت شده و به مهر و امضای مترجم رسمی رسیده ارائه شده است.
• کپی برابر اصل مدارک ترجمه شده: کپی نسخه ی اصلی مدارک به همراه مهر برابر با اصل و مهر و امضای مترجم رسمی در این قسمت ضمیمه شده است.

آیا همه ی مترجمان میتوانند ترجمه رسمی کنند؟

خیر، تنها مترجمانی میتوانند کار ترجمهی رسمی انجام دهند که در آزمون مترجم رسمی پذیرفته شده باشند و توسط قوه ی قضائیه تحلیف شده باشند. مترجمان رسمی بعد از دریافت پروانه و مهر میتوانند ترجمهی رسمی انجام دهند. آزمون مترجمی رسمی، آزمونی بسیار دشوار بوده و مترجمان رسمی از میان دانش آموختگان زبان که مسلط به زبان خارجی هستند انتخاب می‌شوند.

خصوصیات ترجمه رسمی

از آنجایی که ترجمه ی رسمی قابل استناد است، باید دارای ویژگیهای زیر باشد:

• دقت بسیار بالا: این ترجمه بسیار حساس بوده و از این رو باید دارای بالاترین کیفیت باشد. در صورت وجود هرگونه مغایرت بین سند اصلی و ترجمه مانند اعداد یا املای اسامی، ترجمه توسط دادگستری و وزارت خارجه تایید نشده و مرجوع خواهد شد.
• اعتبار سند اصلی ابرازی: ترجمه بر اساس اسناد رسمی و رویت اصل سند صورت میپذیرد. در صورتی که اصالت سند قابل احراز نباشد یا مشکوک به جعل باشد، ترجمه قابل انجام نبوده و مراتب باید به دادگستری گزارش شود.
• اصل وفاداری: ترجمه ی آزاد در ترجمه رسمی قابل قبول نیست و سند باید به صورت موردی و کاملا مشابه اصل ترجمه گردد. به همین علت، اکثر مترجمان رسمی از فرمهای ثابت به عنوان الگو برای ترجمه استفاده میکنند.
• استفاده از پاسپورت برای املای اسم صاحب سند: اسامی باید کاملا طبق پاسپورت کاربران نوشته شوند. در غیر این صورت، قوه ی قضائیه ترجمه را مرجوع خواهد کرد.

اعتبارسنجی ترجمه ی رسمی و غیر رسمی:

در واقع ترجمه ی غیر رسمی، علی رغم اینکه دقیق انجام شده باشد، مورد تایید سفارتخانه ها و مراجع قضائی داخلی و خارجی نیست و ازین لحاظ اعتبار ترجمه ی رسمی بسیار بیشتر است. از سوی دیگر، ترجمه ی رسمی نیز مناسب اهداف عمومی و پژوهشی و انتشاراتی نبوده و مترجمین رسمی از پرینت کردن و مهر و امضای متون غیر مربوط به اسناد خودداری خواهند کرد. در مجموع میتوان گفت، ترجمه ی رسمی مناسب هداف حقوقی، اعتباری و استنادی بوده در صورتی که ترجمه ی غیر رسمی مناسب اهداف فنی و علمی است.

انواع ترجمه ی رسمی

به ازای تمام اسناد رسمی، ترجمه ی رسمی نیز وجود دارد. اما در کل میتوان این ترجمه را به چند شاخه و زیر شاخه ی اصلی تقسیم نمود: